آرشیو سه‌شنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۴، شماره ۲۵۴۰
هنر
۱۴

به بهانه اجرای «همه دزدها که دزد نیستند»

سوءتفاهم

رامتین شهبازی

تئاتر «همه دزدها که دزد نیستند» نوشته داریو فو اثری کمدی است مبتنی بر «کمدی موقعیت». سیدحسن حسینی و گروه جوانی که این نمایش نامه را در تالار محراب روی صحنه می برند، می کوشند بر روح درون اثر وفادار بمانند. حسینی سعی می کند با کم رنگ کردن ملیت متن نوشتاری نمایش نامه فضایی را تدارک ببیند که نمایش نامه به اثری «همه مکانی» بدل شود. موضوع سو ءتفاهم، مسئله ای است که شامل مرور زمان نمی شود و نمی توان آن را به سرزمین و محل خاصی نسبت داد و حسینی نیز می کوشد در اجرا به این مهم دست یازد. نوع اجرا به «کمدیا دل آرته» نزدیک می شود که سلیقه و طبع ایرانی با آنان آشناست و از همین روی مخاطب می تواند با فضای کلی اثر ارتباطی ذهنی برقرار کند. نویسنده در متن اصلی سعی می کند با حفظ رویدادها تا انتها ریتمی مناسب را بر کار مستولی کند که این ریتم سبب شده تماشاگر تا انتها دائم با حوادثی جدید آشنا شود. کار با ورود یک دزد به خانه ای اعیانی آغاز می شود، اما با ورود شخصیت های جدید این موقعیت بسط می یابد و لایه های زیرین زندگی این افراد بیشتر خود را می نمایاند. حسینی با وجود بازیگران کم تجربه توانسته ریتمی را در کار ایجاد کند که انرژی درون اثر پیوسته تا انتها حفظ شود. طراحی صحنه می توانست این هماهنگی را تا انتها منسجم تر عرضه کند، اما در هر حال اجرای حسینی و گروهش از نمایش نامه «همه دزدها که دزد نیستند» می تواند به مثابه گام های نخست اثری پذیرفتنی محسوب شود.