آلبر کامو گفته بود: «کسی که عاشق فلسفه باشد، به احتمال زیاد عاشق تئاتر هم خواهد بود». نسبت فلسفه با تراژدی در یونان باستان روشن است. اگر درام نویس های مهم تاریخ را نتوانیم با معیارهای کار فلسفی در بین فلاسفه طبقه بندی کنیم، دست کم این ادعا محرز است که متون تئاتری مهمی از آثار سوفوکل تا بکت، منبع فکری بسیاری از فیلسوف های به نام تاریخ بوده اند. تئاتر بیش از هر چیز به زبان و بیش از زبان به تن وابسته است. که این ادعا البته خودش می تواند گزاره - یا پیشنهادی فلسفی- تلقی شود. عمر تراژدی از تئاتر بلندتر است. به روزگاری بازمی گردد که انسان در کشاکش نیروهای ازلی و ابدی خیر و شر گرفتار بود. تراژدی از