بازدید رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، از هیروشیما، را باید ازجمله اقدامات نمادین صلح آمیز تلقی کرد. صلح آمیز است زیرا می دانیم روابط آمریکا و ژاپن سال هاست که به حالت طبیعی و نه تنش آلود بازگشته است. امروز این دو کشور برپایه مزیت های نسبی ای که هرکدام دارند، روابط اقتصادی گسترده ای را برقرار کرده اند. در کنار این، روابط سیاسی آنها نیز براساس منافع مشترک ملی و بین المللی ساخته شده است و پیش می رود. ازاین رو برای برقراری روابط نیازی به چنین بازدیدی نیست اما برای دادن پیامی به همه کشورها سفر، رئیس جمهور آمریکا به هیروشیما ضروری است. این سفر قرار است به همه کسانی که خبرش را می شنوند این پیام را منتقل کند که زخم های کهنه سیاسی را می توان با مرهم التیام بخشید. می توان به جای آنکه بر زخم های کهنه نمک ریخت، آنها را با چاشنی صلح و آشتی بهبود بخشید. این پیام وقتی مهم تر می شود که بدانیم در آستانه انتخابات پیش روی ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا هستیم و گروه های تندرو در این کشور از مدعیان اصلی صندلی ریاست جمهوری در کاخ سفید هستند. سفر رئیس جمهور آمریکا به هیروشیما خودبه خود این پیام را به تمام کسانی که در عرصه سیاست فعالیت می کنند انتقال خواهد داد که خشونت و تندروی در تاریخ محکوم است. این رویداد حتما برای خاورمیانه نیز حاوی پیام های مهمی است. امروز خاورمیانه با جنگ ها و خشونت های بسیاری دست به گریبان است؛ جنگ هایی که بالاخره روزی به پایان خواهند رسید. آن روز که دیگر سیاست مداران جنگ طلب از صحنه سیاست کشورها کنار بروند، آنچه باقی می ماند چیزی جز خرابه ها، مجروحان و مهاجران نیست. آنچه باقی می ماند زمین سوخته ای چون هیروشیماست. پس چه بهتر که اکنون قدمی در راه آشتی و پرهیز از خشونت و جنگ برداریم و مانع از تبدیل زخم های کوچک به جراحت های عمیق شویم چراکه تاریخ روزی به داوری ما خواهد نشست و از آن کسی به نیکی یاد خواهد کرد که سیاست را عرصه همکاری و گفت وگو می داند نه آنکه به راه جدایی و جنگ می رود.