سابقه تشکیل و تنوع فراکسیونی در تاریخ پارلمان های ایران، سابقه ای دوردست و دیرپاست. هر قدر جامعه سیاسی ایران در غیاب فرهنگ سیاسی مدرن، در الفت و آشتی با مقوله تحزب و تکثر سیاسی گرفتار تنگنا و کاستی بوده است پارلمان های ایران در بطن خود گروه ها و گرایش های متنوعی را بروز داده اند. قهرا در جامعه ای که به آداب سیاست مدرن، مزین است صحن پارلمان، رونوشت و روگرفتی از صحنه جامعه خواهد بود. اما آفت توسعه نیافتگی سیاسی در ایران، میان صحن پارلمان و صحنه اجتماع، فاصله ای انداخته است که یکی از نشانه ها و شاخص های آن، عدم تکثر سیاسی در جامعه و وجود تکثر فراکسیونی در پارلمان است. به این اعتبار از آغاز تولد