رضا کیانیان، مشهدی است؛ او از شهری آمده که این روزها حال خوشی ندارد و همین ناخوشی بسیاری را نگران خود کرده و از آن جمله، یکی هم کیانیان است که می گوید آنچه از مشهد در خاطر دارد، شبیه آن چیزی نیست که نسل های امروز در این شهر می بینند: «می دانید، وقتی به مفهوم شهر فکر می کنیم فرق دارد با وقتی که به مفهوم زادگاه فکر می کنیم. «مشهد» فقط شهر اهالی این شهر نیست و طبعا ایرانی هایی که هر کدام خاطره و یادی از این شهر دارند، دل نگرانش هستند. امروز شدت تخریب های این شهر تا جایی پیش رفته که من بعید می دانم دیگر آنچه نسل ما از مشهد به یاد داشت، همانی باشد که نسل بعد و کودکان مان در ذهن داشته باشند». کیانیان که این روزها تولدش را جشن گرفته اند، مشهد امروز را شهری تغییریافته و به دور از گذشته اش می داند: «مفهوم سوغاتی مشهد هم دیگر تغییر کرده است؛ قدیم این طور بود که زائران بعد از زیارت خود از بازارها و بازارچه هایی که اطراف حرم بود، به رسم یادگار سوغاتی تهیه می کردند؛ اما آنچه امروز اطراف حرم را دربرگرفته، ساختمان هایی است که به آن مال می گویند. آن تجربه خرید از بازارچه هایی با بوی ادویه، گلاب، نبات، مهر و مشک و عنبر کجا و این گشت و گذار در پاساژهای مدرن کجا؟ هیچ کسی آن حس معنوی و مذهبی را که در آن بازارهای سرپوشیده آجری تجربه می کرد امروز در ساختمان های مدرن و لوکس تجربه نمی کند». رجوع کیانیان به خاطراتش از زادگاه خود پیاپی است؛ او شان حرم امام هشتم شیعیان را آن قدر می داند که می گوید اگر آداب حضور آن حضرت و زائرانی که به قصد دیدار او به مشهد می روند، رعایت نشود، ساخت این هتل ها، پاساژها و مال ها، هیچ فایده ای ندارد: «مردم باید بتوانند معنای زیارت و ارتباط معنوی را در این شهر پیدا کنند و اگر نکنند، تمام این ساخت وسازها که مثلاقرار است خدمات رفاهی و آسایشی به مردم بدهد، بی اعتبار خواهد شد. بحث بر سر این نیست که یک ساختمان بلند است یا یکی کوتاه، یکی عرصه را تنگ کرده و دیگری آسمان حرم را گرفته، بحث بر سر این است که ما توانسته ایم حس زائران و مجاوران آن حرم را زنده نگه داریم؟».