به ساعت کودتا 14ساله بود در زمانه ای که مرز بود، مرزی میان دیروز و امروز. شور نوجوانی اش با فریاد های مرگ بر... و درود بر... پیوند خورد. صمد بهرنگی پس از کودتای 28 مرداد 1332 نوشتن را آغاز کرد. پشت سر او، کودتایی هولناک بود که هرکسی را به گوشه ای رانده بود و در مقابلش شور جوانی، اندیشه های ضدامپریالیستی و ضددیکتاتوری که بر گفتمان چپ حاکم بود.

در زمانه ای می نوشت که شاعران یا مانند نیما شعر «دل فولادم» را می سرودند و تن به شکست نمی دادند یا مانند اخوان با نگاهی روایی، حال و روزگار خود را توصیف می کردند و نتیجه می شد «زمستان است» یا «خانه ام آتش گرفته است...» یا قصه شهر سنگستان که داستان شکست مصدق است و بردن نفت: «و بردن ها و بردن ها و بردن ها / و کشتی ها و کشتی ها و کشتی ها».