محمدرفیع ضیایی نیمه شب سوم تیرماه 1395 در سن 68 سالگی به علت حمله قلبی در خانه اش درگذشت. نام او برای کسانی که در حوزه کارتون و کاریکاتور فعالیت یا علاقه ای به طنز تصویری دارند و آنهایی که اهل تحقیقند، نام بسیار آشنایی است. پایان نامه ها و مطالب بسیاری با استناد به تحقیقات ایشان نوشته شده. او از افتخارات منحصر به فرد فضای کارتون و کاریکاتور بود. می گویم منحصر به فرد، چون در میان فعالان بخش عملی هنر، کمتر کسی را می توان پیدا کرد که علاوه بر فعالیت و تسلط در فضای عملی، محقق نیز باشد و آثار تئوری مرجع و قابل توجهی هم بر جای گذاشته باشد. بخشی از زندگینامه او را بخوانیم: محمدرفیع ضیایی سال 1327 در شهر اوز به دنیا آمد. او طی زندگی پربارش فعالیت های علمی و عملی بسیاری انجام داد که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد: همکاری با مجله هزارقصه، کارتون برای کودکان، عضو هیات تحریریه مجله فکاهی و طنز فکاهیون، عضو هیات تحریریه و معاون سردبیر در مجله فکاهی و طنز خورجین، عضو هیات تحریریه در نشریات موسسه گل آقا در هفته نامه، ماهنامه، سالنامه گل آقا و کتاب کاریکاتور. همکاری مستمر با مجله کیهان کاریکاتور و مجله پیلبان، چاپ صدها مقاله تخصصی درباره کاریکاتور در ایران و جهان، چاپ بیش از 25کتاب برای کودکان و...

محمدرفیع ضیایی قلم روانی داشت، او با قدرت و راحتی تمام موضوعاتش را روی کاغذ می آورد. بی تکلف کارتون می کشید و این بی تکلفی را می شد در منش رفتاری و کاری و زندگی اش هم دید. ضیایی خط را رام کرده بود و به هر شکلی که می خواست درمی آورد. بی شک او هم در انتخاب موضوع و هم در اجرای آن، صاحب سبک بود. هر اهل فنی اگر گوشه کوچکی از کارش را می دید می توانست تشخیص دهد کار از آن محمدرفیع ضیایی است. پشتکارش ستودنی بود و نتیجه آن خلق هزاران کارتون با موضوعات اجتماعی، اقتصادی، فلسفی و... و همین طور کتاب ها و مطالب و مقالات روشنگر و کارساز است. اما در کنار همه اینها محمدرفیع ضیایی میراث بزرگ دیگری دارد. لاله ضیایی با تکنیک و موضوعات فوق العاده اش، بزرگ ترین یادگار اوست. محمدرفیع ضیایی، خیلی زود دارفانی را وداع گفت اما بی شک نام او برای همیشه در تاریخ هنر این مرز و بوم، به نیکی برده خواهد شد.