بیش از 15 سال از شکل گیری فضای مجازی در ایران می گذرد، اما تنها حدود پنج سال است که سازوکارهایی برای مدیریت و نظارت در این فضا در کشور شکل گرفته است. شاید یکی از دلایل این تاخیر تزاحم سه رویکرد متعارض به فضای مجازی در کشور است این سه دیدگاه متعارض عبارتند از:

1 رویکردی که تحت شعار آزادی، مروج نوعی ولنگاری فرهنگی در فضای مجازی است. این رویکرد با نادیده گرفتن تهدیدها و آسیب های مترتب بر فضای مجازی، یکی از لوازم مفید بروکراسی یعنی وجود پروتکل های انتظام بخش در زیست اجتماعی را نادیده می گیرد. نتیجه این نادیده انگاری شکل گیری ناهنجاری های رفتاری و فرهنگی و حتی بروز خلاف ها و جرایم در فضای مجازی است که پیشتر در مقاله وایبریزاسیون فرهنگی به آنها اشاره شد.