محله هرندی هم اکنون بیش از 26 هزار نفر جمعیت دارد، بیشتر ساکنان آن را افغانها و برخی اقشار فرودست و نسبتا متمکن از برخی شهرستانها تشکیل می دهند. افاغنه 20 درصد جمعیت کل هرندی را تشکیل می دهند. دیگر اقشاری که از شهرهای مختلف آمده اند نیز در سرتاسر آن به صورت پراکنده زندگی می کنند، برخی از افاغنه بویژه فرزندان آنها در سر چهارراه ها و خیابان های تهران مشغول دستفروشی بوده و یا مشاغل کاذب دارند. محله هرندی براساس آسیب های اجتماعی موجود در حال حاضر به 9 بلوک و پلاک های قرمز، سبز و زرد تقسیم شده است، «پلاک قرمز» نهایت آسیب های اجتماعی همچون راه اندازی خانه های فساد را شامل می شود، پلاک زرد به خانواده هایی اختصاص دارد که اگرچه دچار آسیب کمتری هستند، اما در شرایط بسیار سخت زندگی می کنند، «زنان سرپرست خانوار» و «کودکان کار» عمدتا در پلاک زرد ساکنند و «پلاک سبز» نیز مربوط به خانواده های سالمی است که با توجه به بضاعت مالی، چاره ای برای مهاجرت به این نقطه از شهر نداشته اند. بلوک قالی شوها، «بلوک یک» محله هرندی محسوب می شود، «بلوک یک» آسیب پذیرترین نقطه این محله است، جایی که قاچاقچیان و مواد فروشان در آن زندگی می کنند. نام «بلوک قالی شوها» صرف نظر از شغل اهالی، صرفا از کوچه «قالی شوها» برداشت شده است. این بلوک از نظر فرهنگی و مالی در شرایط بسیار تاسف آوری قرار دارد، با این وجود افاغنه بیشتر از سایر ساکنان برای ارتقای سطح سواد و آموزش خود تلاش می کنند. وضعیت بهداشتی در این منطقه زیر صفر محسوب می شود، بیشتر ساکنان هرندی به انواع بیماری ها از جمله بیماری های «انگلی»، «ویروسی»، «روماتیسم» و «هپاتیت»مبتلایند. حتی در برخی خانه ها، «شپش» هم مشاهده شده که شهرداری تهران اقدام به سم پاشی کرده است، اما نتیجه بخش نبوده و همچنان مشکل وجود دارد.