«سرازیری خیابان وحدت اسلامی را که بیایی زیر پل ابوسعید سمت منیریه، یک کوچه بن بست هست به اسم داداش زاده؛ سر کوچه تابلو زده مرکز فعالیت های دینی؛ کنار همان جا ساختمان خانه احزاب است.» آدرس هر چند دور، اما سرراست بود. اگرچه گرمای بعد از ظهر تیرماه، شلوغی همیشگی خیابان های نزدیک به بازار و موتورها و وانت هایی که چپ و راست جلوی ماشین ها می پیچند، راه را طولانی تر می کند. راننده تاکسی نمی داند «خانه احزاب» کجاست؛ می گوید تمام سوراخ سنبه های «سنگلج» را بلد است اما تا حالاچنین اسمی نشنیده است. نام قدیمی تر ساختمان را می گویم: «ظاهرا قبلا عمارت شعبان جعفری بوده است.» می زند زیر خنده که: «شعبون بی مخ رو می گی؛ بچه درخونگاه بود؛ به همین خاطر بهش شعبون درخونگاهی هم می گفتند.» پرسیدم «درخونگاه» کجاست؟ پیچید زیر پل ابوسعید و گفت: «همینجا.»