آدم می ماند خوشحال بشود یا ناراحت. چرا؟ چون تا دیروز اروپا می گفت شهروندانش امنیت ندارند بیایند کشورهای آسیایی و خاورمیانه. الان دست برقضا طوری شده که ماها بخواهیم برویم سفر فرانسه و آلمان و... خانواده استرس می گیرند و زارزار گریه می کنند که خیلی مراقبت باش که سالم برگردی. واقعا تلخ است.

سوفیا من می خواستم از دست بابای تو، تو و عشق تو را ول کنم و بروم اروپا چی چی استریت تا تو را فراموش کنم. الان طوری شده که همه خیابان ها قرمزرنگ شده اند. سوفیا... سوفیا... آسمان همه جا یک رنگ است؟ من نمی دانم. ولی الان به زحمت دوستان طوری شده که خیابان همه جا یک رنگ شده؛ رنگ قرمز. رنگ خون.

به بلانکا رفتیم

قدیم می گفتند تنبل نرو تو سایه، سایه خودش میایه. الان می گویند نرو به بلانکا، بلانکا خودش به سمت تو می آید. نمی دانید هم بدانید که به بلانکارفتن، به این سادگی ها نیست. الان ساده شده و آدم ها راحت به بلانکا می روند. بلانکا نه تنها در سراسر خاورمیانه که جدیدا در اروپا هم شعبه زده است. درواقع قدیم قرار بود همه در یک دهکده جهانی زندگی کنیم، الان همه در بلانکا زندگی می کنیم.

صادرات غیرنفتی

خوشبختانه یا متاسفانه منطقه خاورمیانه دارد در صادرات غیرنفتی خودکفا می شود. منتها عیبش این است که الان مهم ترین صادرات غیرنفتی اش کمربند انتحاری است.

گهی انتحاری به پشت و گهی پشت به انتحاری

تا دیروز همه می رفتند اروپا که آرام زندگی کنند. الان اروپایی ها باید بیایند ور دل ما که در آرامش زندگی کنند. داریم به کجا می رسیم؟ به چه قیمتی؟

وصیت

سوفیا یک طوری شده دنیا که آدم از یک ثانیه بعدش خبر ندارد. ممکن است یکی بغلت کند و انتحاری باشد. سوفیا... سوفیا... تو امن باش... هزاربار بیا همدیگر را دوست داشته باشیم و بلندپروازی کنیم... شاید این خشونت کوتاه بیاید.