کشور گینه که نام پایتختش، کوناکری را یدک می کشد تا از گینه بیسائو تمیز داده شود، سومین ایستگاه توقف محمدجواد ظریف در سفر کاری اش به غرب آفریقاست که چندسالی است از کانون توجهات تهران، کنار رفته بود. این امر باعث شد عربستان به عنوان رقیب سرسخت منطقه ای ایران از فرصت استفاده کند و به عمده ترین صادر کننده نفت خام و فراورده های نفتی به این کشور آفریقایی تبدیل شود. در همین حال روزنامه یدیعوت احرونوت چاپ اسرائیل که گام به گام این سفر و پیامدهای آن را رصد می کند، با انتشار مقاله ای، ذکاوت دیرهنگام دستگاه دیپلماسی کشورمان را به سخره گرفته و نوشته: ایرانی ها اکنون با این نیم بند توافق شکننده که با اروپایی ها کرده اند، می خواهند با جلب توجه خریداران نفتی عربستان، ریاض را دور بزنند. این روزنامه در ادامه می نویسد: ظریف با یک هیات سیاسی اقتصادی به غرب آفریقا رفته تا شاید بتواند از پتانسیل های موجود به نفع کشورش استفاده کند. گینه کوناکری که وسعت خاکش فقط 300 هزار کیلومترمربع است، در ساحل شرقی اقیانوس اطلس واقع شده و 85 درصد از جمعیت 9میلیونی آن را مسلمانان و بقیه را پیروان مسیحیت و مذاهب دیگر تشکیل می دهند. در سال 1849 این کشور مستعمره فرانسه شد و صد سال بعد از آن، هنگامی که مارشال دوگل زمام رهبری فرانسه را در دست گرفت، در مستعمره های این کشور به جز الجزایر همه پرسی برگزار کرد تا شهروندان آنها بین مستعمره ماندن یا استقلال فوری یکی را برگزینند و ساکنان گینه کوناکری به استقلال فوری رای دادند. وقوع یک کودتا در این کشور آفریقایی در سال 1984 موجب گرایش دوباره به غرب شد. به غیر از زبان رسمی فرانسه، مردم در گینه کوناکری به هفت زبان بومی از شاخه سودانی صحبت می کنند. برنج، قهوه، آناناس در کنار معادن طلاو الماس از مهم ترین محصولات این کشور است.