ما به جز اینکه در دوران هنرستان با هم بودیم، در همسایگی یکدیگر زندگی می کردیم و دوران کودکی خویش را با هم گذرانده ایم. با هم دیپلم گرفتیم، در ارکسترهای مختلف از جمله ارکستر آقای خوشدل و ارکستر بانوان وزارت فرهنگ و هنر که من سرپرست آن بودم، با هم بودیم و ایشان تک نواز سنتور ارکستر من بودند. ایشان جزء نخستین خانم هایی هستند که در آن دوران به تحصیل ساز سنتور پرداختند. در آن زمان وقتی استاد بزرگی کار نوازنده ای را تایید می کردند، به آن معنا بود که آن نوازنده جایگاه ویژه ای را در موسیقی به دست آورده است و استاد اطرائی نیز از این قاعده مستثنا نبودند، چراکه ایشان مورد تایید استاد بزرگ موسیقی ما [فرامرز پایور] بودند، وقتی استاد پایور کسی را تایید می کنند یعنی لایق بودن... همان طور که می دانیم، نخستین نوازنده زن سنتور در ایران خانم طلیعه کامران بودند، اما استاد اطرائی نخستین بانوی مدرس سنتور کشور و در حقیقت معلم همه معلمان زن سنتور تا اکنون بوده اند. از نظر من ایشان حقیقتا تک نواز فوق العاده و توانایی هستند. استاد اطرائی از معدود زنان نام آور هنرمند ایران است که موفق به کسب این جایگاه و اعتبار شده اند.

این روزها نسبت به وضعیت جسمانی ایشان خیلی نگرانم، امیدوارم هرچه زودتر سلامتی و تندرستی خویش را به دست آورند و به میهن برگردند.