هرقدر انسانی مستقل باشد و واجد ویژگی های منحصربه فرد، ولی نمی توان خصلت های موروثی و تربیتی خانوادگی را در او نادیده گرفت. احمد کیارستمی، عباس کیارستمی را به یاد می آورد؛ هرچند «کیارستمی بزرگ» چهل روزواندی است که دیگر میان ما نیست، ولی فرزندان او، تاثیرپذیری خود را از پدر کاملاهویدا می کنند. وقتی با احمد، فرزند ارشد کیارستمی، صحبتی می کنید، انگار با پدرش هم سخن شده اید. با دقت به سوالاتتان گوش می سپارد و بعد به آرامی و با طمانینه پاسخ می دهد، حتی وقتی درباره پدر صحبت می کند، با وجود تغییر صدایش، تاثر و تالم خود را چندان بروز نمی دهد. البته به راحتی هم نمی توان با او هر سوالی را مطرح کرد. چون