دیروز رفته بودم بیمارستان دولتی. بابای سوفیا از دست سماجت و خواستگاری های پی درپی من سکته کرده بود و نیاز به کولونوسکوپی داشت. من حدس زدم بیمارستان دولتی باید شلوغ باشد به همین دلیل ساعت را روی زنگ گذاشتیم و هفت صبح رفتیم که دیدیم ملت از دیشب جلو در بیمارستان خوابیده اند. هر چنددقیقه یک بار من می آمدم بیرون و سریع برمی گشتم تو. بابای سوفیا گفت چیزی شده؟ گفتم نه، میرم بیرون نفس می گیرم و میام. لامصب عین آتش سوزی است. صف پذیرش جلو در مترو بود؛ یعنی ملت هل می دادند که بروند تو. نگاه کردم دیدم دست یک آقایی از این ور توی جیب عقب من است. آقاهه تا من را دید گفت ببخشید دنبال دستم می گشتم، توی جیب شما