بعضی از فیلم ها را باید دید، حتی اگر اذیتت کند، حتی اگر یک عالم بغض گم شده را برایت پیدا کند و یکراست بفرستد توی گلویت، حتی اگر پیاده راه بیفتی و کلی خیایان های آشنا و ناآشنا را راه بروی و بعد بنشینی گوشه جدول خیابان و به یکی که حال های غریبت را می شناسد زنگ بزنی که فلانی می آیی من را از اینجا که نمی دانم کجاست جمع کنی؟ و بعد مثل آلزایمری های گم شده به عابری که رد می شود گوشی موبایلت را بدهی و بگویی می شود آدرس اینجا را به دوستم بدهید؟ و نگاه عاقل اندر سفیه عابر را تحمل کنی و دوباره بنشینی گوشه جدول تا بیاید و جمعت کند، بعد بیفتی توی ماشین رفیق پایه ات و بگویی هیچی نگو فقط منو ببر خونه و با