چون سخن در وصف این حالت رسید

هم قلم بشکست و هم کاغذ درید

با وجود این همه ادیب شایسته، بایسته و موجه، من آن کسی نیستم که بر این جشن نامه، به فرخندگی و خجستگی و شادباش هفتاد و هفت سالگی «فرزند خراسان – پاکدست و توانا و گهگاه کم و بیش چالاک؛ محمدرضا شفیعی کدکنی»، مقدمه بنویسم و دریغا شاگردشان هم نبوده ام!

این گفتارها که از پیش روی مبارک تان می گذرد برشی است از گفت وگوهای درازدامن با ادیبان و اصحاب هنر. چون به عادت و رسم دیرین پرسش های محقق در فیلم حذف می شود تا وقت بیشتری به گوینده سپرده بشود؛ در این برنوشت نیز همان سیاق رعایت شده و پرسش در کلام گوینده ساری و جاری است. کلام و نثر دو گونه دیگرگون است و رسم الخط هر یک از این عزیزان خاصه خود.