زند ه بود ن فاصله یک د م و بازد م است، تکرار همین د م و بازد م است که زند گی است. مهم نیست که تو با زند گی بسازی، مهم این است که این د م با بازد م تو بسازد: که اگر نساخت تو قبض روح شد ه، رفتنی هستی! آقا منصورخان ما قبل از آنکه نفسش بند بیاید، قبل از آنکه قبض روح شود، یک نفس که ند اشت، اگر د اشت خیلی زود تر از این د نیا رفته بود. هرجا که نفس فوتبال می تپید نفس حق منصورخان ما با آن گره خورد ه بود. د م به د م و بازد م به بازد م این فوتبال. تا تمام سال هایی که چشم د ل منصورخان ما به مید ان هایش باشد و تمام سال هایی که با ناروایی هایش د رستیز باشد آنچه برای این فوتبال روا د ارد که کم روا ند اشت به