در سال حدود 18 هزار نفر بر اثر حوادث ترومایی می میرند و 200 هزار معلول با گرفتاری روحی شدید تا آخر عمر خود با معلولیت سر می کنند.

فروکش کردن نگاه امنیتی بعد از مراسم اربعین، سبب بروز حمله تروریستی در آن سوی مرزها شد و متاسفانه مردم ما زود به برخی از مسائل عادت می کنند. لذا در این میان نباید بگوییم کار قضا و قدر بوده و صرفا صلوات بفرستیم.

سال ها اتومبیل می سازیم در حالی که می توانیم تحقیق کنیم کدام اتومبیل ها بیشترین بار حوادث را به وجود آورده البته اگر حرفی در این زمینه گفته شود، می گویند اشتغال را از بین می برید. کوتاهی ها در این زمینه بار مالی بر دوش سلامت گذاشته که این مسائل قابل کنترل است. البته به شرطی که رانت یا خط ویژه ای در این زمینه وجود نداشته باشد.

سوال من به عنوان وزیر بهداشت این است که ما در کجای این نظام تصمیم گیری قرار داریم؟ هیچ جا: باید آنقدر بایستیم که اتومبیلی تصادف کند یا حادثه ترافیکی روی دهد و برویم درمان کنیم.

در حادثه تصادف دو قطار در سمنان، همه قصورات تنها در یک بی مسوولیتی فرد خلاصه شد و صحبت های دیگری مطرح نشده است. ان شاءالله سایر ارگان ها در این زمینه درست عمل کرده باشند.

همکاری قوه مقننه، مجریه و قضاییه متاسفانه تاسف آور است البته اگر بگویم، برایم حاشیه ساز می شود و اگر نگویم هم نمی شود.

هر هفته در کشور بر اثر حوادث و سوانح، به اندازه سرنشینان دو هواپیما یعنی 400 تا 500 نفر جان خود را از دست می دهند.