آن موقع ها (یعنی حدود 30 سال پیش) که تازه کار گرافیک را شروع کرده بودم، جوان بودم و سر پر شوری داشتم. خودم بودم و یک لاقبا. آتلیه ای داشتم مثلادر پارکینگ یک ساختمان سه طبقه که با ورقه های نئوپان اتاق اتاق از هم تفکیک شده بود و در هر یکی از این اتاق های نئوپانی یک عده مشغول کار بودند. در یک اتاق من بودم و یکی دیگر از دوستان آن روزهایم که هر دو دانشجوی معماری بودیم و بعدها به قول دوستان لر زبانم او رفت «سی خودش» و من هم «سی خودم». یادم هست هر دو کله شق بودیم و همیشه با سفارش دهندگان کارمان به بگو مگو می کشید و از هر ده کار یکی هم به نتیجه نمی رسید و سفارش دهنده را آدم حساب نمی کردیم.