زمان هایی که بی تجربه تر بودم، فکر می کردم بعضی از مشکلات اعم از رفتاری، اخلاقی و فرهنگی فقط در دوره بزرگسالی است، چراکه معتقد بودم بچه ها عاری از هرگونه مشکلات هستند، اما بعد از اولین سال هایی که در دبستان شروع به تدریس کردم، متوجه شدم تفکرم اشتباه بوده چراکه شناختی از کودکان نداشتم و از دور به این موضوع نگاه می کردم. بعد از مدتی تدریس و مطالعه و گذراندن کارگاه های متعدد در کنار استادان بزرگم به نظریه جان لاک رسیدم؛ او معتقد بود انسان ها مانند لوحی پاک و دست نخورده و تهی از دانش زاده می شوند و هیچ دانسته درونی و ذاتی ندارند بلکه هر آنچه می دانند، از راه مشاهده (تجربه) به دست می آید». شاگردی