عصر چهارشنبه اول دی، شب «محسن ابوالقاسمی»، با حضور محمدرضا شفیعی کدکنی ازسوی مجله بخارا در کانون زبان فارسی برگزار شد. «ژاله آموزگار» به عنوان نخستین سخنران این نشست، گفت: آگاهی عمیق او از ادبیات کهن و کلاسیک و تسلط به زبان های عربی، انگلیسی و دیگر زبان های خارجی از او یک دانشمند واقعی ساخته است. اما بعد دیگر دکتر ابوالقاسمی، علاقه به زبان فارسی و گسترش آن و عشق به ایران و تمامیت ارضی آن است. او تظاهری به این مواضع خود نمی کند ولی کمترین نشانه ای را که نشان از صدمه به زبان فارسی و منافع ایران داشته باشد برنمی تابد و شدیدا آشفته می شود. دومین سخنران این نکوداشت، «محمدتقی راشد محصل» بود که اظهار داشت: آثار پژوهشی دکتر ابوالقاسمی در نوع خود برای آموزش از ارزشمندترین کارهای علمی است. در نهایت ایجاز به توضیح مسائل علمی می‎پردازد و سخن او مصداق روشن خیرالکلام است. نثر او روان، بی‎ابهام و ساده است و برای عموم زبان‎آموزان دریافت آن بی‎اشکال.«تقی پورنامداریان» هم در این برنامه ابراز کرد: استاد بشدت از نمایش و خودنمایی بیزار است. با همه فضلی که داشت و دارد به کتاب نوشتن چندان علاقه ای نداشت. آثار او که نوشتنش با نوعی خواهش و تحمیل همراه بوده است اگرچه از عمق دانش و تخصص او حکایت دارد، نسبت به میزان فضل و دانش او نمونه ای اندک از بسیار است گویی که تالیف و تصنیف هم برای او نمایش بود که از آن پرهیز می کرد. در انتها نوبت به استاد محسن ابوالقاسمی رسید که در سخنانی بسیار کوتاه از دانشجویان و استادان حاضر در این نکوداشت سپاسگزاری کرد.