با نام خدا انشای خود را با موضوع مترو آغاز می نمایم. همان طور که می دانید کاملا واضح و مبرهن است که مترو چیز بسیار خوب و مفیدی است و این را هر آدم عاقلی مانند بنده و بغل دستی عزیزم - محمد تاج علییی - می داند. با این همه اما برای شیرفهم شدن بقیه بچه های کلاس هم توضیحاتی در محضر دبیر گرامی - جناب آقای کریمی عزیز و مهربان و گل وگلاب - ارائه خواهم داد تا عبرتی باشد برای سایرین! مترو چیزی است بسیار بسیار طویل و بسیار بسیار دراز که حتی آقای زرافه هم باید بیایند و در کمال شرمندگی جلویش لنگ بندازند! پدرمان که استاد فلسفه دانشگاه است، در موردش می گوید: «من مترو سوار می شوم؛ پس هستم!» مادرمان می گوید: