شخصی در نامه ای جناب خواجه نصیرالدین طوسی را سگ خطاب کرد. جناب خواجه در جواب وی نوشت: برادر، من هرچه فکر می کنم نمی توانم مشخصات حیوانی که مرا با آن خطاب نمودی در خودم پیدا کنم. او چنگال دارد و من ندارم، او دندان های تیز و یال و کوپال دارد و من ندارم و...

ایشان در حالی این جواب را نوشتند که وزیر هلاکوخان بودند و هر نوع انتقامی می توانستند بگیرند اما به جای آن، چنین جواب مودبانه ای نوشتند. از سوی دیگر جواب نامه را ذیل نامه خود آن شخص نوشتند تا او بعدا نترسد که نامه ام دست وزیر افتاده و او هر وقت بخواهد می تواند آن را علیه من مدرک کند.

اینها زیبایی و جمال زندگی بشریتند. اگر کسی دنبال اوج زیبایی است، باید آن را در وجود خود جست وجو کند. بیرون خبری نیست.

بغداد همان است که دیدی و شنیدی

رو دلبر نوجوی، چو دربند قدیدی؟!

زین دیگ جهان یک دو سه کفگیر بخوردی

باقی، همه دیگ آن مزه دارد که چشیدی

عیبی ندارد که انسان ساعت ها جلوی آینه خودش را نگاه کند و به خودش برسد؛ اما لحظاتی هم به صورت معنوی خودش نگاه کند و در اعمالش بنگرد که برای او قیافه درست می کنند. اگر آن قیافه را توانستی ببینی، خداوند متعال می فرماید: ما بین المشرق و المغرب از خودت فرار خواهی کرد!تمام کارهای ما مواد صورت های برزخی است. حتی تاملات، خیالات، نیات و آرزوها؛ و لذا رسول الله (ص) فرمود: یبعث الناس یوم القیامه علی نیاتهم؛ مردم در قیامت بر آن نیتی که دارند، برانگیخته می شوند. (کنز العمال، ح 5826؛ به نقل از قضاعی).

کانال رسمی آیت الله سید حسن عاملی

https://telegram.me/seyed_hasan_ameli