شاید عده ای در دل گردهمایی سه شنبه تهران که مرتبط با مراسم به خاکسپاری هاشمی رفسنجانی بود برخی تفرق آرا را دیده باشند اما مساله بارزتر این است که هاشمی حتی پس از مرگش نیز به ایران وحدتی وسیع بخشید. برخی شعارها در این گردهمایی سرشار از غم نشانگر تفاوت سلیقه ها در ایران بود که در دوره پس از رفسنجانی مدیریت آن سخت تر خواهد شد اما اکثریت با کسانی بوده که فقط به اختلاف های عقیدتی بر سر نحوه گرداندن کشور مشغولند و می خواهند فضای انقلاب ادامه یابد و در چنین فضایی به رشد سیاسی مورد نظرشان برسند. وجود طیف های پرشمار و مختلف در این مراسم خبر از همسو شدن مجدد مردم در روزهای سخت و در شرایطی می دهد که داشتن سیاستمدارانی مجرب چون هاشمی برای مهار تشنج ها الزامی تر از هر زمانی شده است. میزان تاثیرگذاری هاشمی بر صحنه سیاست ایران در سال های آخر حیاتش نه تنها کم نشده بلکه جلوه بیشتری یافت و او توانست در دهه گذشته اکثر افراد طبقه متوسط را با خود همسو سازد و آنها را به این باور برساند که فقط با سلاح اعتدال و انصاف است که می توان جهان سیاست را مفید وزندگی مردم را صاحب روالی آسوده کرد. این را می توان از مراتب تغییر و تحول در شخص رفسنجانی هم دانست زیرا وی در 30 سال نخست انقلاب مردی تلقی می شد که بیشتر با تندروها همسو است اما در سال های بعدی به نماد میانه روی و مردی در خدمت صلح تبدیل شد. یک دانشجوی 26 ساله روز سه شنبه در یکی از خیابان های تهران گفت ما برای ادای احترام به مردی آمده ایم که به ما احترام می گذاشت و جای او اینک بسیار خالی است.