شرق: «انتظار»؛ «انتظار» و باز هم «انتظار». این شرایط امروز اقتصاد ایران است. همه بازیگران اقتصاد، آماده، گوش به زنگ و نگران. نه می خرند و نه می فروشند. گویی همه نگاه ها به کابینه ترامپ و اظهارنظرهایشان دوخته شده است. گذشته از دولت جدید ایالات متحده آمریکا، ایران خود تا کمتر از شش ماه دیگر، انتخابات ریاست جمهوری خواهد داشت. مردم در این فضا نمی دانند، سرمایه گذاری کنند یا نه؟ دارایی هایشان را بفروشند یا نه؟ کدام فعالیت را انتخاب کنند و چه تصمیمی بگیرند تا بهترین نتیجه را بگیرند؟ در سه، چهار سال گذشته اقتصاد ایران همواره با موضوع انتظار دست وپنجه نرم کرده است؛ چراکه مردم همواره در انتظار رخدادهای سیاسی بوده اند تا بازتابش را بر فعالیت های اقتصادی ببینند. مذاکرات هسته ای و انتظار مردم برای رسیدن به توافق نمونه ای از انتظار مثبت مردم برای تصمیم گیری های اقتصادی است. انتخاب ترامپ و سیاست هایی که در قبال ایران اتخاذ خواهد کرد هم نمونه ای منفی از انتظار اقتصادی است. در یادداشت های پیش رو به این پرسش ها پاسخ داده شده است که فضای انتظار چه اثری بر اقتصاد ایران خواهد گذاشت؟ چه بخشی را با چالش بیشتری مواجه می کند و چه رخ خواهد داد؟