شعر ساده، خوب است یا شعر پیچیده؟ سعدی، بزرگ ترین شاعر ایران است یا خاقانی؟ اصلا اگر قرار باشد جام جهانی کشتی شعر برگزار شود، بیدل دهلوی و ازرا پاوند، می روند روی سکوی نخست سنگین وزن ها یا هومر و فردوسی؟ البته اسامی دیگری هم می توانند در جمع حاضر شوند و روی تشک بروند اما آخرش چه؟

شاید ساده ترین جواب به این سوال ها این باشد: «بابا! بذار زندگی مونو بکنیم!» به نظر من، نه در دوره ای که «شعر پیچیده»گویی، ویزای حضور در مملکت شعر مدرن بود و نه بعدش که در دهه های هشتاد و نود، «ساده»گویی به جایی رسید که هر کس دفترمشق بچه اش را در نشست های شعر، می خواند با تقلید از صدای مرحوم خسرو شکیبایی و زیر هم می خواند آن دفترمشق را به این شکل: