این کتاب معطوف به بررسی منطق های متناقض «انقلاب مشروطه» با «انقلاب اسلامی» است و به این پرسش می پردازد که چرا در جامعه سنتی دوره قاجار «انقلابی مدرن» و در جامعه در مسیر مدرنیزاسیون پهلوی «انقلابی مذهبی» رخ داد؟

وقوع انقلابی مذهبی در ایران که به حاکمیت سیاسی روحانیون منجر شد، یکی از خلاف آمد عادت های مهم تاریخ در قرن بیستم تلقی شد. در جهانی که عموم نظریه های علمی و روندهای اجتماعی از پسروی دین به عرصه خصوصی حکایت می کرد، «ناگهان» در کشوری که نسبت به بسیاری از کشورهای هم سطح خود، شتابی بیشتر و عزمی راسخ تر برای پیشروی به سوی مدرنیزاسیون غربی داشت، انقلابی حادث شد که مبتنی بر «انگاره های مذهبی» دوست و دشمن را صف آرایی می کرد.