جشنواره فیلم فجر چند سالی است بخشی به نام آرای مردمی راه اندازی کرده که به وسیله آن مردم هم می توانند با رای دادن به فیلم های مورد علاقه خود، بهترین اثر جشنواره را انتخاب کنند. تاکنون آرای مردمی و فیلم منتخب آنها نشان داده که نظر مردم تقریبا با نظر منتقدان همخوانی ندارد. مثلاتا دیروز فیلم «انزوا» در صدر آرای مردمی قرار داشت؛ فیلمی که از نظر منتقدان، اثری متوسط است و حرفی تازه ندارد هرچند کارگردان تلاش کرده ساختاری جدید را تجربه کند.

تا چند سال قبل سینمای ایران بود و چند کارگردان محدود زن؛ پوران درخشنده، تهمینه میلانی، رخشان بنی اعتماد، انسیه شاه حسینی اما دو، سه سالی است که زنان جوان، باتجربه و با ایده های نو به جمع کارگردانان سینما پیوسته اند که از میان آنها می توان به نرگس آبیار، آیدا پناهنده و نگار آذربایجانی اشاره کرد. امسال هم چند کارگردان زن تازه نفس به سینمای ایران اضافه شده اند مثل منیر قیدی و رقیه توکلی. اولی فیلم جنگی ویلایی ها را ساخته و دومی فیلمی با داستانی کاملازنانه به نام «مادری». توکلی همه تلاش خود را کرده تا فیلم خوبی بسازد اما به نظر می رسد، هانیه توسلی که یکی از نقش های اصلی این فیلم را بازی می کند برای نقشش کم گذاشته است. هومن سیدی بازیگر نقش سعید هم نشان داد که از همان سبکی در بازیگری استفاده می کند که رضا عطاران پایه گذارش است؛ مقابل دوربین خودش است، برای هر فیلم یا سریالی که باشد.

فیلم «بدون تاریخ بدون انقضاء» یکی از خاص ترین فیلم های جشنواره تاکنون بوده؛ کارگردان و نویسنده یک سوژه بسیار خوب و ناب را کاملاویران کرده اند. بیشتر این فیلم در سالن تشریح جسد می گذرد که فضایی تلخ و رعب آور دارد.البته فیلم های امسال جشنواره تقریبا پر از کشت و کشتار و زخمی کردن و سردخانه است. در کنا رهمه اینها یک سوال: هدیه تهرانی با چه انگیزه ای در این فیلم بازی کرده است؟ هر بازیگر و حتی نابازیگری می توانست به جای ستاره دیروز سینمای ایران مقابل دوربین این فیلم برود.