گرچه جمعیت قابل ملاحظه ای از زنان سال هاست موانع را پشت سر گذاشته و در جایگاه های شغلی شایسته ای قرار گرفته اند، ولی گروهی هنوز در قید و بند سدهایی هستند که امکان پیشرفتشان را آن گونه که لایقش هستند گرفته است. بیکاری زنان و دختران که مترادف است با بیکاری نیمی از جمعیت فعال کشور، خانه نشینی های اجباری را سبب شده است.

بی جهت نیست تابستان امسال وقتی مرکز آمار ایران طرح آمارگیری نیروی کار را به اتمام رساند و نتایجش را روی نمودارها و جداول آورد، این به هم ریختگی و این توزیع نامتوازن فرصت های شغلی به طرزی عیان به چشم آمد. یافته ها حکایت از این دارد که نرخ مشارکت اقتصادی زنان، میزان بیکاری شان و نسبت اشتغال آنها در مقایسه با مردان در قعر قرار دارد و سال ها دویدن لازم است تا این فاصله تاریخی پر شود.