از قدیم گفتند یکی کم بود، دوتا غم بود، سه تا خاطرجمع بود. حالاهم نه کم داریم، نه غم داریم و خوشبختانه خاطرجمع هستیم که شهر دارد با اخلاق ورزشکاری اداره می شود. آیا فکر می کنید قضاقورتکی این طوری شده؟ خیر. همه اینها به دلیل تلاش شبانه روزی دانشمندان جوان ما و اعضای شورای شهر تهران است. حسین رضازاده، عباس جدیدی، دبیر و ساعی همه چون روی تشک و تاتامی خوش درخشیده بودند، ما فکر کردیم توی شورای شهر هم خوش می درخشند و می ترکانند. به همین دلیل به شان رای دادیم لابد. متاسفانه آدم های تنگ نظری به این ورزشکاران عزیز در شورا خرده می گیرند که مثمرثمر نبودند و بودونبودشان در شورای شهر فرقی نمی کرده. ما باید پاسخ این منتقدان را خیلی علمی بدهیم که: می دانید که این ورزشکاران قبل از شورای شهر روی تشک ترکانده بودند، بعد شما برداشتید محیط این ورزشکاران را عوض کردید، می خواهید دستاورد خوب داشته باشند؟ به نظر ما هنوز هم دیر نشده و اگر چندتا تشک و تاتامی ببرند شورای شهر و آن وسط پهن کنند، دوباره شاهد درخشش این دلاوران خواهیم بود. دیروز هم شنیدیم حمید سوریان، کشتی گیر، نیز می خواهد برای شورای شهر کاندیدا شود. خیلی هم خوب. فقط امیدواریم با آن دوبنده مشکی عکس انتخاباتی منتشر نکند. چون ما دبیر را با دوبنده قرمز دیدیم و احساساتی شدیم و رفتیم رای دادیم. بعد هم شنیدیم بهنام ابوالقاسم پور، فوتبالیست، هم می خواهد کاندیدای شورای شهر بشود که خدا به ما رحم کند. چون دبیر و جدیدی و ساعی و رضازاده با دوبنده عکس منتشر کرده بودند، اما ابوالقاسم پور آیا عکس تاثیرگذاری جز با شورت ورزشی دارد؟ واقعا ما داریم به کجا می رسیم؟ یعنی روی عکسش با شورت ورزشی می خواهد شعارهای انتخاباتی برای آینده شهروندان تهران بنویسد؟ از طرفی واقعا ما موافق هستیم که یک فوتبالیست مثل ابوالقاسم پور برود شورای شهر. چون همین الان اینها فوتبالیست نبودند، همه شان دارند روپایی می زنند. واقعا ابوالقاسم پور می تواند با همکاری بقیه شورای شهر را به خوبی اداره کند.

حکایت: کم کم بعید نیست روی در باشگاه بنویسند: صبح تا عصر خانم ها. عصر تا شب آقایان. سر ظهر اعضای شورای شهر.

وصیت: سوفیا، عشق من... تا چندوقت دیگر با بچه ها جای باشگاه می رویم شورای شهر که ما هم خودمان را و بدنمان را بسازیم. عاشق شور تو؛ میدون دوم