نخبگان جامعه ما به حرف هم گوش نمی دهند ولی با صدای بلند به هم پاسخ می دهند!

بر این باورم که درکشور ما «گفت وشنود» صورت غالب گفت وگوهای جامعه نخبگان ما است. ما در جامعه ای سلسله مراتبی زیست می کنیم از این رو یکی «می گوید» و دیگران «می شنوند». البته اگر پرسش داشته باشند برای تصحیح بحث می توانند سوال کنند اما این به معنای گفت وگو نیست زیرا ما «دیگری» را به رسمیت نمی شناسیم.

اغلب چنان درگیر بحث های روشنفکران می شویم که گفت وگو برای ما، از یک مقوله ارتباطی به یک امر قائم به ذاتی که در آن تنها، نفس گفت وگو ارزشمند است، تبدیل می شود. این درحالی است که از صورت اصلی گفت وگوی روشنفکران و عالمان