از میدان هفت تیر تا نزدیکی سینما آزادی، تمام خاطرات در سربالایی خیابان جلفا پیش چشمم ظاهر می شد؛ خاطراتی که وجه مشترکشان حضور مردی بود که از دو روز پیش دیگر در بین ما نیست. روز یکشنبه 20 فروردین 96 می رویم مردی را به خاک بسپاریم که روزنامه نگاران ایرانی بسیاری به او مدیون اند. محمد حیدری برای نسل من روزنامه نگاری تحلیلگر بود. مجله گزارش که با سردبیری او در دهه های 60 و 70 منتشر می شد، منبع عظیمی از تحلیل و ترجمه بود که در عصر پیشا اینترنت می توانست گرسنگان آگاهی را تا حد زیادی سیراب کند. وقتی در اواخر دهه 70 با روزنامه ایران ویج به عرصه خبر بازگشت، موفق شد نسل جدیدی از روزنامه نگاران مسئول و