سند می تواند کنج گاوصندوق خاک بخورد و سال تا سال ورق نخورد، موریانه بزند، حتی فیش حقوقی می تواند آخر هر ماه رد نگاه صاحبش را حس کند و بعد تا شود و برود توی کیف و گوشه کشو، شاید هم تکه تکه توی سطل زباله، جواز کسب نیز می تواند ورقه ای شود کوبیده به دیوار، برای تائید صاحب کسب؛ یک جور سند هویتی برای قرص شدن دل مشتریان.

سنتی که باشی و فکرت مسیری راست را بگیرد و برود، سند و فیش حقوقی و جواز کسب چیزی جز اینها نیست، اما کاسب که باشی و عزم گرفتن کره ازآب کنی اینها می شوند وسیله کاسبی. اگر روی پرده، کاسبی ها خوابیده ومغازه دارها بیشتر مگس می پرانند، پشت پرده عده ای زحمت نکشیده و عرق نریخته، به لطف مراجعات مکرر مردم به دادگاه ها و سختگیری های کلافه کننده وام دهنده ها، سود می برند.