حضور در شوراهای شهر و روستا به معنی حضور در بخشی از قدرت و حاکمیت است که راه یافتگان به قدرت، آشکار و پنهان به ابزارهای قدرت از جمله ثروت، اختیارات و ارتباطات دسترسی پیدا می کنند. دو رویکرد در تعامل با منابع قدرت در جامعه وجود دارد؛ در رویکرد اول، افراد این ابزارها را برای اولویت بخشیدن به منافع فردی و در نهایت تامین منافع مادی خود می دانند و در این مسیر ضمن انجام خدمت به مردم، تلاش آنها محدود به تلاقی نداشتن منافع فردی با منافع ملی و مردم است و در نتیجه دستیابی برای رسیدن به قدرت، تلاقی نداشتن انجام وظایف او با منافع و مصالح فردی است و با اینکه شورای شهری مثل شهر تهران و بسیاری از شهرهای بزرگ