حافظ بواسطه روح امیدواری موجود در شعرش و ستیز دایمی که با اهالی ریا دارد و خود تشویق و تسکینی برای ادامه حیات بهتر و تلاش برای ساختن دنیای نو است، کنار دعوت او به خوش باشی و غنیمت شمردن حال یکی از بهترین نمونه های شعر درمانی برای مخاطبان خاص می تواند باشد. مولانا به شهادت بیشتر روانکاوان شعر پژوهش نمونه ای عالی برای شعر درمانی ست با این توضیح که به نظر نگارنده نه تنها مولانا بلکه قسمت عمده ای از ادبیات کلاسیک ما بواسطه فاصله زبانی پیش آمده باید به نوعی باز آفرینی شده و روان درمانگر مسلط به ادبیات از این باز تعریف ها در ارتباط گیری موثر تری با نسل حاضر استفاده کند. خیام پاسخ بشر همیشه به پرسش