اگر شعر بلند «نازلی» را بخوانید متوجه می شوید که کیومرث منشی زاده چه نگاهی به زندگی و دنیای اطرافش داشته است. بازمانده ای از دهه های 40 و 50 دنیای شعر و جزو نام های بزرگ ادبیات معاصر که با سبک خاص خود شاعر متفاوتی بود و این تفاوت در شعر، نثر و طنز منشی زاده خود را به وضوح نشان می داد. شاعری که در شعرهایش اعداد و نشانه های ریاضی به کار می برد و سبکی نو در دنیایی که برای ماندگاری خلاقیت حرف اول را می زند، ایجاد کرد. با همین کار به شاعر ریاضی معروف شد.شاید یکی از دلایل اینکه او در شعرهایش از اعداد و نشانه های ریاضی استفاده می کرد این بود که لیسانس اقتصاد داشت و تحصیلات خود را در زمینه ریاضیات و فیزیک اتمی دنبال کرده بود. خلاقیت دیگر منشی زاده در دنیای شعر، استفاده از رنگ ها بود. از او اشعاری به جا مانده که به شعر رنگی معروف هستند. اما منشی زاده علاوه بر این خلاقیت ها در شعر، طنز پردازی شناخته شده نیز بود و حتی پژوهش هایی در اشعار حافظ و نیما انجام داده بود. آشنایی به چندین زبان همراه با تحصیلات آکادمیک در رشته های فلسفه ریاضی و حقوق برخی از نمودهای متفاوت بودن منشی زاده است. او حتی در نخستین دوره کانون نویسندگان ایران نیز عضویت داشته است. «سفرنامه مرد مالیخولیایی رنگ پریده»، «یک شعر بلند»، «قرمزتر از سفید»، «گزیده اشعار»، «ساعت سرخ در ساعت 25» و کتاب «حافظ حافظ» از آثار اوست. اما او با وجود فعالیت هایی که داشت در سال های آخر عمر تنها شده بود و آنطور که باید و شاید در خبرها و مراسم ها حضور نداشت و پس از 79 سال زندگی در 26 فروردین ماه امسال درگذشت. حالا برای نکوداشت او قرار است فردا از ساعت 5 بعدازظهر مراسمی با سخنرانی کامیار عابدی، محمود معتقدی، اسدالله امرایی و فرهاد عابدینی در موسسه بهاران برگزار شود. اگر دنبال اطلاعات بیشتری از زندگی این شاعر هستید، می توانید مستند «شعر رنگی» به تهیه کنندگی داریوش مهرجویی و کارگردانی وحیده محمدی فر، فیلم «ژاندارم صلح سرخ» بر اساس یکی از شعرهای بلند او به کارگردانی زهره تیموری و فیلم سورئال کیومرث درم بخش براساس کتاب «سفرنامه مرد مالیخولیایی رنگ پریده» را ببینید که از جمله فیلم هایی هستند که از زندگی و شعر منشی زاده ساخته شده اند.