*در همه دغدغه های کشور و در همه حوزه ها فلش به سمت دولت می رود، باید پذیرفت دولت از یک محدوده ای بیشتر نمی تواند برود. واقعیت این است که ادعاهایی که می گوید دولت می تواند کاری بکند یا نکند امروز به درد نمی خورد. من فکر نمی کنم دخالت در امر ازدواج توسط دولت الان انجام شدنی باشد. سبک زندگی و مسائل فرهنگی در کشور ما در اولویت است.

*باید به ایرانیان نخبه از خارج به کشور به عنوان مجموعه ای که اجازه حضور در کشور و استخدام بدون قید و شرط را دارند، نگاه کرد. من آماری دارم که بسیاری از کارشناسان نفتی ما در یک ایالت آمریکایی مایل اند تا به کشور بازگردند، حتی برخی از آنها چند ماهی هست که در ایران حضور دارند و امکان فعالیت ندارند. باید در نظر گرفت که کسی که در خارج از این کشور ماهی چند میلیارد دلار می گیرد با حقوقی کم نمی آید در این کشور کار کند.

*از مسکن مهم تر مسئله کار و اشتغال است. افراد و به خصوص جوانان با اشتغال می توانند سایر مسائل و مشکلات را نیز حل کنند و با حجم وامی که در بانک ها مصوب شده حداقل در اطراف شهرهای بزرگ امکان خریداری خانه وجود دارد و این خانه ها با قیمت حدودا متری 1،5 میلیون تومان وجود دارد و به نظر من اگر مسئله بی کاری حل شود و تحصیل کردگان به کار مبادرت داشته باشند مسئله مسکن نیز قابل حل است.

*معتقدم حفظ زیستگاه ایران در درجه اول اهمیت قرار دارد. این مسئله همراه با ارتقای کشاورزی و رسیدگی به معلولین، درماندگان و بی سرپرستان توسط دولت عملی می شود.

*مسئله توریسم و گردشگری مسئله بسیار مهمی است که می تواند بسیار نیز اشتغال زا باشد. تاکید می کنم که هر اشتغالی با ارزش نیست بلکه باید آن شغل تولید ارزش افزوده داشته باشد و تولید نیز باید قابلیت صادرات به خارج از کشور را داشته باشد.