ایلنا: محمدباقر قالیباف ادعا کرد «در صنایع پتروشیمی به ازای هر یک میلیون تن به صورت مستقیم 200 هزار شغل و به صورت غیرمستقیم 400 هزار شغل ایجاد می کنیم و ما قادریم با سرمایه داخلی و با تکنولوژی داخلی و با سرمایه گذاری هایی که شده، هشت میلیون تن به ظرفیت پتروشیمی اضافه کنیم که معنی اش یعنی یک میلیون و 600 هزار شغل مستقیم و بیش از سه میلیون شغل غیرمستقیم است». مرضیه شاهدایی در 20 بهمن 1395 اعلام کرد تولیدات پتروشیمی کشور به 64 میلیون تن رسیده است. وی گفته 7،5 میلیون تن افزایش تولید نیز در دولت یازدهم اتفاق افتاده است. اسحاق جهانگیری نیز از برنامه برای افزایش تولیدات پتروشیمی تا 130 میلیون تن خبر داده است. ادعای قالیباف اگر درست باشد که هر یک میلیون تن تولید پتروشیمی 200 هزار شغل مستقیم و 400 هزار شغل غیرمستقیم درست می کند، پس با تولید 64 میلیون تن مواد پتروشیمی باید 12میلیون و 800 هزار نفر ایرانی به صورت مستقیم در صنایع پتروشیمی و 25 میلیون و 600 هزار نفر به صورت غیرمستقیم در صنایع مرتبط با پتروشیمی کار کنند. این یعنی فقط 38میلیون و 400 هزار ایرانی در صنایع مرتبط با پتروشیمی کار می کنند؛ بد نیست بدانید کل شاغلان کشور حدود 25 میلیون نفر است. تولید پتروشیمی کشور وقتی به 130 میلیون تن برسد، آن وقت با محاسبات آقای قالیباف 76میلیون و 800 هزار نفر مستقیم یا غیرمستقیم در صنایع پتروشیمی کار خواهند کرد. اگر ادعای آقای قالیباف مبنی بر ایجاد 600 هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم با هر یک میلیون تن تولید مواد پتروشیمی درست باشد، دولت روحانی با اضافه کردن 7.5 میلیون تن به تولید پتروشیمی کشور باید چهار میلیون و 500 هزار شغل ایجاد کرده باشد. پس نتیجه می گیریم که مشاوران اقتصادی آقای قالیباف از اقتصاد و بالاخص بخش اشتغال هیچ نمی دانند. این شما هستید که باید تصمیم بگیرید می خواهید به وعده های کسی اعتماد کنید که ادعا می کند در چهار سال درآمد ملی ایرانیان را دو برابر می کند و فقط با اتکا به پتروشیمی 1.6 میلیون شغل ایجاد می کند و اصلا نمی داند که اگر پتروشیمی چنین ظرفیتی برای اشتغال زایی داشت، سال ها پیش کل بی کاری در ایران ریشه کن شده بود و باید کارگر از خارج وارد می کردیم.