بسیاری از معلمان با عشق آموزش و هدایت نسل آینده پای به مدرسه می گذارند. سال های اول کارشان با تلاش ها و کوشش های بسیاری که ناشی از شوروشوق تعلیم است، همراه است. از وقت هایی که صرف می کنند تا خلاقیت هایی که در آموزش به کار می برند، همگی نشان از شوروشوق آموختن و آموزاندن است. اما چه می شود که معلمان پس از چند سال به ویژه نیمه دوم سنوات خدمتشان دچار رکود و سکون می شوند؟ چه عامل یا عواملی باعث کاهش این شوروشوق و عشق به تدریس می شود؟ عوامل زیادی بر این امر اثرگذار است. اگر از عامل معیشتی بگذریم، آنچه قابل توجه است عوامل روحی و روانی کاهش شور و شوق معلمی است که عمدتا حاصل سیستم بی تحرک و ناکارآمد