«ماجرای نیمروز» فرزند زمانه اعتدال است؛ اعتدال نه به معنای ریشه شناسانه کلمه که فارابی آن را عدل ورزی، فعلیت بخشیدن عدل و برافراشته کردن عدالت می داند، بلکه به معنای امروزی و سیاست ورزانه اش؛ یعنی نه سیخ بسوزد و نه کباب. فیلم، روایتگر یکی از پیچ های مهم تاریخی پس از انقلاب 57 است؛ یعنی دهه 60. دهه ای سربسته که جز روایات و شنیده ها از هر سو، چیزی از آن شفاف نیست. در چنین بستری ا ست که فیلم ساز جوان، عزم ساخت فیلمی درباره آن بخش از تاریخ ایران می کند. برای فهم بهتر «ماجرای نیمروز» باید پازلی مقطع ساخت. ازاین رو، ساختمان مطلب را می توان به سه قسمت تقسیم کرد و هر قسمت را با قطعاتی از پازل برآمده از اثر چید تا ذهن، ناخودآگاه به جهان فیلم راه پیدا کند. سه قطعه اصلی پازل چنین است: «تک نویسی» - «برش» - «دم خروس».