از دیدگاه روانشناسی مهم ترین داشته انسان شخصیت اوست که طبعا باید سالم، مستقل و باکفایت باشد وگرنه نخواهد توانست از پس مشکلات زندگی برآید و با شکست مواجه خواهد شد. شخصیت با کفایت عمدتا شامل مسئولیت پذیری، عزت نفس، قاطعیت، توانایی در حل مساله و برقراری ارتباط های سالم است. طبعا تمام وقایع و رویدادهای زندگی انسان ها هم ابتدا با این مقیاس نقد می شود.

انتخابات مهمی مثل ریاست جمهوری هم از همین دست است. سوال این است که آیا واقعا می شود از این منظر، کسانی را که در انتخابات شرکت نمی کنند، شخصیت هایی با کفایت دانست؟

کسی که مسئولیت پذیر است خود را در سرنوشت خود، خانواده و کشورش مسئول می داند. کسی که عزت نفس دارد، اجازه نمی دهد دیگران برایش تصمیم بگیرند، یک شخص قاطع سکوت نمی کند و نظرش را که در سرنوشت خود و خانواده اش بسیار موثر است،ابراز می کند.

کسی که توان حل مساله دارد و می داند که یکی از بهترین راه حل های مشکلات خود، خانواده و کشورش انتخاب بهترین نامزد است، با شرکت نکردن در انتخابات مساله طرح نمی کند. آیا کسی که توانایی و فهم برقراری روابط سالم را دارد، می تواند بهترین وسیله ارتباطش با جامعه را نادیده بگیرد؟ نه! قطعا این طور نیست.

شخصیت های سالم، مستقل و با کفایت حتما در انتخابات فردا شرکت می کنند تا فردای این جامعه را رقم بزنند؛ اگر غیر از این باشد، باید بگردند و در زوایای تاریک ذهن شان جست و جو کنند که در کدامیک از وجوه شخصیتی خود یعنی مسئولیت پذیری، عزت نفس، توانایی در حل مساله و برقراری ارتباط سالم با جامعه دچار مشکل هستند.

RED>