انتخابات یکی از مترقی ترین شیوه هایی است که شهروندان می توانند در روندی دموکراتیک، مطلوبیت های اجتماعی خود را با رای دادن به کاندیدای مورد نظر محقق کنند. در واقع در یک انتخابات منصفانه منتخب نهایی برآیند اکثریت آرا و اندیشه های موجود در جامعه است. شرکت در انتخابات یک الزام نیست، بلکه یک مسئولیت است و به عنوان یک حق شهروندی تلقی می شود.اگر کسانی به هر دلیل شرکت نکردن در انتخابات را به عنوان نماد اعتراضی انتخاب کرده اند شکی نیست که اشتباه فاحشی را مرتکب می شوند. ما باید آگاه باشیم که در حوزه واقعیت های اجتماعی تفکرات آرمانی جواب نمی دهد و گاه نتیجه معکوسی بر جای می گذارد. به عبارتی ما همیشه با گزینه های خوب و بد روبه رو نمی شویم که بتوانیم گزینه خوب را انتخاب کنیم. از منظر برخی شهروندان کاندیداهای موجود نمی توانند همه مطالبات اجتماعی واقتصادی مان را پاسخ بدهند ولی از منظر منطقی باید بهترین گزینه موجود را با توجه به ملاحظات فکری خودمان انتخاب کنیم در غیر این صورت مشاهده می کنیم که کاندیدایی به عنوان منتخب نهایی بر گزیده خواهد شد که امکان دارد وضعیت موجود را به عقب بر گرداند در واقع انتخاب نکردن هم نوعی انتخاب است اما به ضرر ما و به نفع جریانی است که از منظر مطلوبیت های اجتماعی و اقتصادی فاصله فراوانی با ما دارد. گفتنی است که انتخاب هر کدام از کاندیداها یا یک جریان فکری سرنوشت متفاوتی را برای ما رقم خواهد زد لذا ما نباید بی تفاوت نسبت به این امر باشیم.

عدم مسئولیت پذیری بخصوص در انتخابات پیش رو، به طور ناخواسته خسارت های جبران ناپذیری را به نظام اجتماعی تحمیل می کند، لذا باید کمی مسئولانه تر نسبت به سرنوشت کشورمان بیندیشیم. شاید رای ندادن یک فرد واقعیت مهمی تلقی نشود اما تسری این اندیشه در حوزه اجتماعی آثار جبران ناپذیری به نظام اجتماعی وارد می کند.