ایران به شکوه و نجابت قدوم کسانی پاینده است که جمعه، 29 اردیبهشت 96، فرو رفتن در سیاهی ها را گناه شمردند و جان و خردشان در راه عشق و صلح و آزادی قدم برداشت تا در این راهی که گشوده شده است ثابت قدم بمانند. مهربان مردم این خاک برای آبادانی وطن، سرای امیدمان، بانگ جاودانه آزادی سر دادند و انگشتانشان را به مرکب اندیشه آغشتند تا به قول پیر مغان مان، این لحظه سرنوشت ساز را از دست ندهند که دور فلک درنگ ندارد. اقتدار و اتحاد مردم ایران همان خورشید تابانی است که با دل ها پیمان دارد، پیمانی که همگی تا جان داریم آن را پاس خواهیم داشت. نوای این «عصر نو» شوری در سر ایران افکنده است که پژواکش تا زمان زنده است در گوش تاریخ خواهد پیچید. آنچه در ادامه می خوانید گفتارهایی از اهالی فرهنگ و هنر است که از تجربه شان پای صندوق رای به «ایران» گفته اند.