روز گذشته بخشی از خط 7 مترو که گفته می شود 22 کیلومتر است، بعد از سال ها انتظار سرانجام افتتاح شد. در ابتدا لازم می دانم از دست اندرکاران این پروژه و به ویژه مهندسان بادانش و کارگران پرتوان مترو که در اعماق زمین، سختی های بسیاری را متحمل شدند تا این بخش از خط 7 مترو به بهره برداری برسد، صمیمانه قدردانی کنم. راجع به این خط گفتنی ها فراوان است اما در حال حاضر ترجیح می دهم به 7 سوال زیر در مورد افتتاح خط 7 مترو بسنده کنم.

سوال اول: چرا این خط که در ابتدا قرار بود در سال 93 افتتاح شود با 27 ماه تاخیر، در خرداد 96 و آن هم به صورت ناتمام افتتاح شد؟

سوال دوم: در شرایطی که خطوط موجود مترو نیز فاقد قطار کافی است، چه اصراری وجود داشت که این خط با استفاده از 3 رام قطار از سایر خطوط مترو افتتاح شود؟

سوال سوم: با توجه به اینکه این خط در مسیری پرتقاضا قرار دارد، بهره برداری از این خط فقط با 3 رام قطار، چه اندازه می تواند پاسخگوی استقبال مسافران باشد؟

سوال چهارم: در شرایطی که قرار است از این خط صرفا روزی 3ساعت و آن هم در ساعات غیر پیک بهره برداری شود، این خط چه سهمی در جابه جایی مسافر دارد؟

سوال پنجم: با توجه به اینکه قرار است از این خط از ساعت 10 تا 13 بهره برداری شود، در حالی که اوج ترافیک صبح از 7 تا 9 و اوج ترافیک عصر از 17 تا 19 است، این خط قرار است روزانه چند نفر را جابه جا کند؟

سوال ششم: در بیان ویژگی های خط 7، اعلام شده در این خط 30برابر برج میلاد بتن ریزی و 11 برابر برج ایفل آرماتوربندی انجام شده است! آیا واقعا مساله مردم، میزان بتون و آرماتور به کار رفته در این خط است یا سرعت و سهولت استفاده از آن؟

سوال هفتم: همچنین در مراسم افتتاح خط 7 گفته شده برق فشار قوی این خط برابر فاصله ارومیه تا بندرعباس است! آیا بهتر نبود به جای اندازه گیری فاصله آذربایجان تا خلیج فارس، می گفتیم این خط چقدر می تواند فاصله ها را در تهران کاهش داده و در هزینه مردم صرفه جویی می کند؟

کلام آخر؛ واقعا خط 7 مترو با اختصاص 3 رام قطار و 3 ساعت فعالیت روزانه، قرار است چه دردی از شهروندان تهران درمان کند؟