صحبت کردن در شب های قدر سخت است، حتی اگر بین القدرین باشد؛ زیرا در این شب ها که به تعبیر شریعتی، آبستن نجات است و از پس آنها صبح های جدیدی سر می زند، باید به رسم روشنفکری دینی، به دنبال نشانه های پیروزی بگردیم. پرسشی که دراین باره پیش می آید، این است که تا کجا اجازه داریم به دنبال نشانه ها بگردیم و مثل گذشتگانمان بین این شب ها و مناسبت ها و ایام با روزگار خودمان ربطی برقرار کنیم. آیا اصلا مجازیم چنین ارتباطی برقرار کنیم؟ آیا باید در صفحاتی از تاریخ دنبال نشانه ها بگردیم که به مذهب یا اعیاد مذهبی ما مربوط می شود؟ اینگونه بازگشت به گذشته، تجربه جدیدی است و این پرسش ها کار را سخت می کند. اما آنچه