ای آدمک ها

که در خیمه شب بازی مردان شرارت

از کین و نفرت

مشت گره کرده اید

تا بر چهره ها فرو کوبید

نخ های فروبسته بر شما عروسکان پیش رو

در دستان کدام بازیگران است

که در پس پرده قدرت نشسته اند

تا از تارهای عنکبوتی شان

طنابی بسازند و نور را به دار شقاوت بیاویزند

ای عروسکان خیمه شب بازی

دیرگاهی است که حسنک وزیر را

به تهمتی ناروا

در مسلخ «غزانوی» به دار آویخته اند

وانگاه که طناب بر گردنش می بستند

مردان خاموش به تماشا بودند

و به زمزمه می گفتند

در انتظار قهرمانی باید... و این مادران بودند که

چهره در حجاب

مویه می کردند