به نظر می رسد از نظر برخی طیف های اصولگرایان هر قراردادی در دولت روحانی منعقد شود، سر کشور کلاه رفته است. این اتفاق در جریان قرارداد توتال هم تکرار شد و البته چیز عجیبی نیست. اساسا مخالفان دولت داوری در این حوزه ها را صرفا بر پایه آرزوهای خود انجام می دهند. بسیار روشن است که هم دولت و هم بقیه سیاسیون تمایل دارند که می توانستیم قراردادهایی ببندیم بدون اینکه هیچ امتیازی به طرف مقابل ندهیم و در مقابل تمام امتیازات را برای خود بگیریم. اما در دنیای واقعی آیا این شدنی است؟ قطعا برای ما بهتر آن است شرکت های بزرگ به ایران بیایند و به صورت مجانی نفت را استخراج کنند و هیچ چشمداشت مادی هم نداشته باشند. واقعیت دنیا اما چیز دیگری است.