زنده یاد نادرابراهیمی از جمله افرادی است که دایره فعالیت های او تنها به یک بخش از فرهنگ محدود نمی شود. او فردی چند بعدی بود که در حوزه های مختلفی اعم از سینما، تلویزیون، مستندسازی و ادبیات مشغول به کار بود. علاوه بر این در زمینه پژوهش ادبی و تاریخ قصه نویسی کهن در ایران هم کارهایی انجام داده است. با وجود این چهره ای که امروز از نادر ابراهیمی در فرهنگ ایران باقی مانده بیشتر در مورد برخی داستان هایش است که نامش را در تاریخ ادبیات کشورمان ثبت کرده است.

وجه خلاق و نوآوری ابراهیمی بیشتر در داستان های کوتاه او، بویژه در داستان هایی است که در دهه چهل و پنجاه نوشته است. ابراهیمی از جمله نویسندگان فعال و پرکاری به شمار می آید که ادبیات را جدی گرفتند.

او بعد از انقلاب هم داستان نویسی را ادامه داد، اما داستان هایی که در این برهه نوشت بیشتر جنبه تعلیمی و تربیتی داشتند. آن گونه که دیگر خبر چندانی از نوآوری های قبلی اش در فرم و مضمون نیست و عمده توجهش معطوف به گزیده گویی و بیان جملات قصار می شود. ابراهیمی از تجربه های زیستی اش در خلق داستان نیز بهره بسیاری گرفت، آنچنانکه این تجربه گرایی در کارهای ادبی او به وفور دیده می شود. او در طول سال های فعالیت خود از این شاخه به آن شاخه زیاد پرید.

با این همه به گمانم او در داستان کوتاه از رمان موفق تر عمل کرد، بویژه داستان هایی که پیش از انقلاب نوشت. زنده یاد نادر ابراهیمی به عنوان یکی از نوآوران ادبیات داستانی در دهه های چهل و پنجاه از جایگاه خاصی در ادبیات معاصر فارسی برخوردار است.

کتاب صوتی «بار دیگر شهری که دوستش می داشتم» به عنوان پرمخاطب ترین اثر زنده یاد نادر ابراهیمی، با صدای پیام دهکردی، امروز ساعت 17 در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان ایران واقع در خیابان طالقانی، خیابان موسوی شمالی (فرصت) رونمایی می شود.