فوکو کار فکری خودش را در تعارض با کار مارکس نمی بیند، بلکه در تکمیل آن می بیند. او می گوید درباره روابط تولید به اندازه کافی صحبت شده است، اما در مورد روابط قدرت به دقت و صراحت صحبت نشده است و چارچوب مفهومی مناسبی برای این تحلیل ها وجود ندارد. در اکثر گرایش های مارکسیستی، قدرت و امر سیاسی یک امر روبنایی تلقی شده است، در صورتی که روابط قدرت در زیربنا جا دارند، یعنی روابط تولید، در عین حال، روابط قدرت و روابط اثرپذیری و اثرگذاری و اداره رفتارها هستند. این طور نیست که رابطه تولید شکل بگیرد و بعد رابطه قدرت از بالا توسط نهادی مانند دولت به روابط تولید اضافه شود. روابط تولید از آغاز و بالذات در عین حال رابطه قدرت هستند.